Klęska nieubłaganie nadchodzi. Jest już bardzo blisko. Jeśli się nie stanie cud i obecne władze nie chwycą byka za rogi (radykalne zmiany w telewizji, mediach, rządzie, kulturze, oświacie), niedługo, może nawet za rok, obudzimy się w ciemnej otchłani kulturowej matni. I to będzie dramat, z którym już później przez dziesięciolecia sobie nie poradzimy.
Z pewnością wszechstronnych komentarzy analitycznych do wyborów samorządowych i w naszej redakcji nie zabraknie. Ja jednak nie zajmę się analizą polityczną tego przedsięwzięcia, tylko znacznie poważniejszą i głębszą – kulturową.
Wszystkim ekspertom od reklamy, promocji i propagandy wydaje się, że wystarczy przez kilka tygodni, a nawet kilka miesięcy wejść z agitkami politycznymi do mieszkańców miast i wsi, a wygra się wybory. Otóż nie wygra się. Przekonania człowieka wpisane są w jego kod kulturowy i nie zmieniają się jak z bicza strzelił z dnia na dzień. Praca nad ludzkim umysłem trwa latami, a nad całymi generacjami dziesięciolecia i wieki. To są procesy skomplikowane i wielostronne. Ich długotrwałym efektem jest stan mentalny człowieka lub określonej wspólnoty ludzkiej. Stan mentalny to stan naszego umysłu, ale i ogólniejsze nastawienie do świata. Mentalność nie składa się jednak tylko z wąsko rozumianego umysłu, czyli naszego aparatu do rozpoznawania i oceniania świata. Na mentalność składa się znacznie więcej czynników, takich jak sądy, opinie, przekonania, postawy, poglądy, reakcje, nastawienia, upodobania, uczucia i emocje, wiara i inne wartości itp., itd. A więc ogrom czynników. One wszystkie razem dopiero określają jednostkę lub zbiorowość, ukazując także normy społeczne, zasady współżycia czy narzędzia wartościujące określoną rzeczywistość. I naturalnie, mentalność to jakby wynik, pochodna kulturowych empatii. Owa pochodna kulturowych empatii przesądza o tożsamości jednostki i danej grupy społecznej. Jawi się więc jak na dłoni mapa wartości, które buduje się przez pokolenia. Jakie to wartości? Ano te, które niesie kultura. A co to jest kultura – mniej więcej już wiemy. Uprawa umysłu, ale też uprawa jakichś wspólnotowych, regionalnych czy krajowych potrzeb i konieczności. To nie są pojęcia abstrakcyjne, tylko konkretne ludzkie oczekiwania i działania.
