Przypomnijmy raz jeszcze, kim są i skąd się wywodzą pożyteczni idioci. O Gramscim nie będę teraz pisał, bo już wielekroć go przedstawiałem, a w nim się zaczyna cały problem. Jednak o autorze głośnego bestselleru „Zieleni się Ameryka”, Charlesie Reichu, warto kilka słów powiedzieć, bo to on właśnie wiele lat później, po słynnym Włochu, rozwijał myśl swego mistrza i pisał: „Nadchodzi rewolucja. Nie będzie ona podobna do rewolucji z przeszłości. Będzie zapoczątkowana przez jednostkę i kulturę; zmieni strukturę polityczną dopiero w końcowym akcie. Nie będzie wymagała przemocy, aby osiągnąć sukces i nie będzie się jej można skutecznie oprzeć przemocą. Rozprzestrzenia się ona teraz z zaskakującą gwałtownością i już nasze prawa, instytucje, struktury społeczne zmieniają się w wyniku jej działania (…). To jest rewolucja nowej generacji”. I tę rewolucję nowej generacji rozwijają inni teoretycy, ale żyje ona przede wszystkim ze względu na masowy w niej udział „pożytecznych idiotów”. Termin ten przypisywany jest Leninowi. Miał on w ten sposób określać zachodnich publicystów i redaktorów przygotowujących entuzjastyczne materiały poświęcone bolszewickiej rewolucji, ukrywających zarazem jej paradoksy, wynaturzenia, absurdy i niepowodzenia. Po wojnie pojęcie to zostało rozpowszechnione przez amerykańskich antykomunistów, a później przyjęło się dość powszechnie w Europie.
