„Chłopi” Władysława Reymonta to wielkie dzieło literatury polskiej i światowej, ukoronowane nagrodą Nobla, uniwersalny, a zarazem dramatyczny obraz życia wiejskiego, ujęty w czterech porach roku. Akcja zaczyna się jesienią, kiedy główny bohater, Maciej Boryna, pragnie pojąć za żonę najpiękniejszą pannę w Lipcach, Jagnę. Nie godzi się na to małżeństwo Antek, syn Boryny, który zostaje kochankiem Jagny i to jeden z najważniejszych konfliktów powieści. Głównymi indywidualnymi bohaterami utworu stają się Maciej Boryna, Jagna, Antek, Dominikowa, natomiast bohaterem zbiorowym cała ówczesna wioskowa wspólnota. „Chłopi” stali się ogromną skarbnicą wiedzy o narodowych ceremoniach, obrzędach, tradycjach i zwyczajach polskiej dziewiętnastowiecznej prowincji pod rosyjskim zaborem, znakomitym studium ludzkich namiętności, miłości, zazdrości i zdrady. Można wykreować z nich wspaniały obraz filmowy lub oryginalny dramat sceniczny. Filmowcom się to udało. Natomiast na scenie teatralnej zobaczyliśmy prostacki kicz i pretensjonalny, sztuczny twór propagandowy, zwyrodnienie estetyczne. „Chłopi” w reż. Sebastiana Majewskiego, jako spektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego AST we Wrocławiu, pozostanie zapamiętany jako ordynarna, prymitywna składanka zmieniających się fallicznych widoków. Ale spójrzmy najpierw, co piszą recenzenci. Pełen zachwytów Tomasz Domagała powiada:
