Potrzeba bezpieczeństwa lokuje się u samego fundamentu w piramidzie ludzkich potrzeb. Przed nią są tylko potrzeby fizjologiczne, a po niej miłość, szacunek, samorealizacja, czyli potrzeby estetyczne, harmonia i piękno, słowem wytwory intelektu i duchowego rozwoju, a także potrzeby wiedzy, rozumienia świata i poznawania nowości. Te ostatnie potrzeby wiążą się z nauką, literaturą i sztuką, czyli z doskonaleniem ludzkiej osobowości. By jednak doskonalić swoją osobowość, człowiek musi się czuć bezpiecznie, a więc musi zaspokoić swoje potrzeby fizjologiczne, musi się najeść, napić i poczuć, że nic mu nie zagraża. To na poziomie jednostki. Ale przecież jednostka nie żyje w izolacji. Człowiek to, kolokwialnie mówiąc, twór społeczny, uwikłany w różnorakie relacje ze swoją wspólnotą. Dotykamy więc bezpieczeństwa zbiorowego. Bezpieczeństwo zbiorowe zapewnia nam dobrze zorganizowane państwo, a dobrze zorganizowane państwo musi mieć silną armię, która chroni to państwo i wspólnotę, która je zamieszkuje, czyli naród.
