Właśnie, mamy problem ze spojrzeniem na naszą rzeczywistość z poziomu holistycznego. Pomyślmy o tym, dlaczego tak się dzieje. I czy przy takim sposobie myślenia można budować wielkie wizje. Cóż z tego, że mamy jednego wielkiego stratega politycznego, kiedy nie ma on wokół siebie wielkich filozofów nowej epoki. Czy sam sobie poradzi?
Co za dziwne pytanie pan zadaje, żachnie się Łaskawy Czytelnik. Jesteśmy Polakami, katolikami, obywatelami, Europejczykami, mało? Jesteśmy ludźmi. No właśnie. Kim jesteśmy? Czy takie odpowiedzi nas zadowalają? Czy pozwalają nam zrozumieć samych siebie? I co z tego, że odpowiemy sobie, że jesteśmy Polakami, katolikami, Europejczykami?! To jeszcze niczego nie wyjaśnia. Niczego nie tłumaczy. I nic jeszcze z takiej odpowiedzi nie wynika. Dopiero kiedy zadamy sobie pomocnicze pytania, a przy okazji Nowego Roku warto zadawać takie pytania, zaczyna być ciekawie. I chyba więcej, zaczyna być poważnie i ważnie. Bo chcemy wiedzieć, co znaczy dzisiaj Polak. Czy to samo, co 100 lat temu? 500 lat? A może 1000? Czy choćby 50? Czy ciągle jesteśmy tym samym narodem? Czy coś się z nami stało? Czy nie dokonała się w nas jakaś wielka zmiana, a może nawet zamiana? A jeśli dokonała się, to na czym ona polega? A jeśli nie dokonała się, to co to znaczy? I czy jest to prawda? Nie zadajemy sobie na co dzień takich pytań, a powinniśmy sobie zadać. Przede wszystkim powinni zadawać sobie takie pytania intelektualiści, twórcy, artyści, dziennikarze i politycy, szczególnie politycy, ponieważ politycy próbują mieć największy wpływ na rzeczywistość, a więc i na ludzi, a w tym przypadku nasi politycy na nas, na Polaków. A ja nie słyszę, by oni zadawali sobie i nam takie pytania.
