Urodzony 151 lat temu w Krakowie (17 maja 1870 r.) Lucjan Rydel, którego wesele stało się inspiracją dla Wyspiańskiego do napisania jednego z najważniejszych polskich dramatów, sam również pisał. Najlepiej zapamiętanym jego utworem jest „Betlejem Polskie – patriotyczne widowisko jasełkowe, z którego pochodzi poniższy fragment. To prośba Matki Bożej do nowo narodzonego Jezusa, kończąca utwór.
Patrz, cała Polska pod mój płaszcz się garnie
I z pochyloną w jarzmie wrogów szyją
Jękiem się skarży na swoje męczarnie:
Matko! Maryjo!
A ja, bolesna jako na Golgocie,
Słucham ich płaczu, serce krwią mi broczy
I żebrząc dla nich łaski, zwracam do Cię
Błagalne oczy…
Grzeszni są, Panie, lecz w piekielnej pysze
Stokroć są gorsi ciemięzce zuchwali,
Ich serce jadem nienawiści dysze
W piersiach ze stali.
Grzeszni są, Panie, lecz sto lat pokuty,
Sto lat niewoli przetrwali za karę,
A duch wynieśli jadem nie zatruty
I żywą wiarę!
Grzeszni są, Panie, lecz Ty, co przyrzekasz:
Ja nadłamanej trzciny nie dołamię
– Na prośbę matki już ich dłużej nie karz,
Powściągnij ramię!
Na żywot matki, na piersi matczyne,
Które Cię karmią, na krzyż Twój i mękę
– Błagam: odrodzin przybliż im godzinę!
Podaj im rękę!