Fakt zablokowania nam unijnych środków musimy potraktować jako wrogi akt agresji przeciwko Polsce i jako społeczeństwo musimy mocno wyartykułować nasze oburzenie na tę niemiecką agresję.
1 września 1939 roku każdy Polak posiadający w domu odbiornik radiowy usłyszał te słowa spikera Polskiego Radia Zbigniewa Świętochowskiego:
A więc wojna! Z dniem dzisiejszym wszelkie sprawy i zagadnienia schodzą na plan dalszy. Całe nasze życie, publiczne i prywatne przestawiamy na specjalne tory, weszliśmy w okres wojny. Cały wysiłek narodu musi iść w jednym kierunku. Wszyscy jesteśmy żołnierzami. Musimy myśleć tylko o jednym – walka aż do zwycięstwa!
Pewnie znajdzie się sporo takich osób, które stwierdzą, że kompletnie mi odbiło, ale ja z pełnym przekonaniem wysuwam tezę mówiącą, że te zacytowane powyżej dramatyczne słowa, począwszy od 2015 roku z każdym mijającym dniem, tygodniem, miesiącem i rokiem coraz bardziej nabierają aktualności, a i agresor, jak widzimy, pozostaje ten sam. Oczywiście, Niemcy nie bombardują polskich miast, a pancernik „Schleswig-Holstein” nie ostrzeliwuje Westerplatte, ale ja nie mam żadnych wątpliwości, że wraz z przysłaniem do Warszawy w roli ambasadora, potomka hitlerowca i speca od wywiadu oraz powrotem do polskiej polityki Herr Donalda Tuska przystąpiono do finalizacji planu, którego celem jest obalenie obecnej władzy i ustanowienie w Warszawie kolaboracyjnego rządu, czyli dokonanie czegoś, co nie udało się 76 lat temu niemieckim agresorom i okupantom. Niestety, w dzisiejszej Polsce namnożyło się, tak jak w XVIII w., jurgieltników, gotowych uczestniczyć w formie politycznej korupcji zorganizowanej przez obcych oraz w napastliwej antypolskiej propagandzie i indoktrynacji polskiego społeczeństwa. Mówiąc prościej, nie brakuje nad Wisłą polityków, „autorytetów” i celebrytów, gotowych do zdrady Polski. Dlatego trzeba cały czas zadawać retoryczne pytanie:
