Obecnie podstawowym samolotem bojowym Rosji jest Su-27 oraz jego wszelkie wersje rozwojowe. Obecnie oryginalne Su-27, wprowadzone do uzbrojenia pod koniec istnienia ZSRR, kiedy w 1991 r. było ich w uzbrojeniu łącznie 513, dziś w służbie Rosji pozostaje ich zaledwie 50 Su-27 i 10 dwumiejscowych, szkolno-bojowych Su-27UB. Uzupełnia je 45 zmodernizowanych Su-27SM oraz 22 zmodernizowane Su-27SM3. Wiele z nich trafiło po podziale ZSRR na Ukrainę, Białoruś, do Kazachstanu i Uzbekistanu, a w samej Rosji część zmodernizowano, a pozostałe są zastępowane przez nowo produkowane dwumiejscowe bojowe Su-30SM i jednomiejscowe bojowe Su-35 S.
Swego czasu samolot Su-27 był dość wysoko oceniany także wśród zachodnich oponentów. Miał on wysokie osiągi, w tym imponującą manewrowość, znaczny zasięg i taktyczny promień działania, a także silne uzbrojenie. Myśliwcem tym zachwycali się dziennikarze i komentatorzy. Prawda była jednak nieco inna. Samolot owszem był konstrukcją ogólnie udaną, perspektywiczną i rokującą nadzieje na uzyskanie przynajmniej równowagi jakościowej z amerykańskimi siłami myśliwskimi, takimi jak F-15 Eagle, F-16 Falcon, czy morskimi F-14 Tomcat i F/A-18 Hornet. Ukrywano natomiast jego istotne wady, w tym niska jakość pokładowej stacji radiolokacyjnej, ograniczenia dopuszczalnego przeciążenia przy pełnym zatankowaniu paliwem, duża radiolokacyjna powierzchnia odbicia. Powstała nawet dość kuriozalna sytuacja, kiedy samolot dostarczano wojskom od 1985 r., ale oficjalny dokument o przyjęciu Su-27 do uzbrojenia Sił Zbrojnych ZSRR podpisano dopiero 23 sierpnia 1990 r., czyli po pięciu latach. Tyle bowiem zajęło usuwanie najważniejszych wad, związanych głównie ze stacją radiolokacyjną, która długo nie chciała działać poprawnie.
