Powrót dywizji węgierskich do ojczyzny trwał przez dłuższy czas. Część wojska węgierskiego znajdowała się koło Warszawy jeszcze w czasie powstania, wtedy też Węgierski II Korpus Rezerwowy otrzymał od Niemców rozkaz przeprowadzenia ostrzału artyleryjskiego polskich powstańców na Mokotowie. Generał Bela Lengyel osobiście zwrócił się do generała von Vormanna o cofnięcie rozkazu, powołując się na fakt, że Węgrzy nie znajdują się w stanie wojny z Polską. Na szczęście dowódca niemiecki spełnił tę prośbę, ale w zamian wymógł na Węgrach, by oddziały węgierskie uczestniczyły w otoczeniu polskiej stolicy ciasnym kordonem. Mimo to Polacy i Węgrzy pomagali sobie wzajemnie. Honwedzi w szpitalach polowych opatrywali rannych w walkach powstańców i cywilów; zdarzało się, że przekazywali im broń, amunicję oraz zapasy jedzenia i leków. Stacjonujące w pobliżu Warszawy oddziały węgierskie również wielokrotnie otrzymywali mniejszą, bądź większą pomoc od polskich partyzantów i powstańców.
