Węgrzy nie zapomnieli o bratniej pomocy Polaków w czasie powstania 1848 roku. Z powodu represji i zemsty Austriaków wielu młodych ludzi – powstańców zamordowano, tak generałów, jak i zwykłych żołnierzy. Z powodu tak wielkich strat w ludziach Węgrzy nie mogli większą liczbą żołnierzy pomagać Polakom, ale nie liczba jest tu istotna, lecz chęć niesienia pomocy.

Józef Kaszanits – Kiedy wybuchło w Polsce powstanie styczniowe, Węgrzy natychmiast przyszli z pomocą i dzielnie walczyli, często oddając życie. Na jednym z grobów węgierskiego żołnierza widnieje napis: „Tu spoczywa major NYARY, bohater spod Panasówki, jeden z czterystu Ochotników Węgrów Powstania Styczniowego”.

W czasie komuny nie uczono nas o historycznej przyjaźni między naszymi narodami, nie był bowiem wygodny fakt, że coś takiego istniało i nadal istnieje, toteż dopiero w XXI w., w dobie cyfryzacji, dowiedziałem się, że 8 marca 1864 r. podpisano w Paryżu traktat polsko-węgierski wymierzony przeciwko Austrii i Rosji. Ze strony Powstańczego Rządu Narodowego sygnował go Józef Ordęga, zaś ze strony Narodowego Komitetu Węgier Gyórgy Klapka. Traktat ów zatwierdził Romuald Traugutt. Należy dodać, jak zaznaczył Piotr Wroński, że „oba narody Polacy i Węgrzy hołdowali zasadzie, że trzeba wziąć stronę ofiar, nie katów i w imię tej zasady niejednokrotnie składali daninę krwi”.