Kiedy w sierpniu 1018 r. na niebie zajaśniała „gwiazda w kształcie miotły”, większość Europejczyków przyjęła to z obawą. Zupełnie inaczej zjawisko potraktował jednak Bolesław I Chrobry.
Ludzkość od swego zarania wpatrywała się w niebo. Wbrew rozmaitym fantastom nie szukała tam kosmitów, tylko próbowała pozycjonować siebie w stosunku do gwiazd. Wcześnie zaczęła łączyć gwiazdy w konstelacje i zauważyła, że poszczególne konstelacje pojawiają się na nocnym niebie w określonym miejscu (do dziś niektórzy rozpoznają gwiazdozbiory „umieszczając je” nad znajomymi obiektami). Szybko też zauważyła, że na niebie pokazują się niekiedy zjawiska nietypowe i szybko zaczęła je łączyć z nietypowymi zjawiskami, do jakich dochodziło na ziemi. Najczęściej politycznymi. Tak było w przypadku komet, które zaczęto uważać za symbol nadciągających nieszczęść, wojen, zarazy, ale też zapowiedzi potęgi. Zwykle dla tego, kto sobie jako pierwszy ją sobie przypisał.
