W poniedziałek mija bardzo ważna rocznica z dziejów polskiej, wojennej martyrologii. 14 czerwca 1940 r. do nowego, budującego się jeszcze niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, przybywa pierwszy transport ponad 700 więźniów politycznych – Polaków z Tarnowa.
Następne transporty też będą „polskie”. Drugim transportem warszawskim dotarł do Auschwitz nasz bohater narodowy rtm. Witold Pilecki. Bo też ten obóz od początku był budowany z myślą o eksterminacji Polaków, zwłaszcza polskiej inteligencji! Dziś próbuje się jego historię ograniczyć do cierpienia narodu żydowskiego. Co więcej, upomina się nas, że nie mamy prawa porównywać polskich cierpień w tym obozie do cierpienia Żydów. To haniebne, niehumanitarne myślenie, różnicujące ofiary! A przecież w KL Auschwitz – poza Żydami – zginęło ponad 70 tysięcy Polaków! Byli wśród ofiar także przedstawiciele innych narodów. Czy mamy ich traktować jak ofiary drugiej kategorii? Świat uznał za dzień pamięci o Auschwitz 27 stycznia. Tego dnia do niemal opróżnionego już obozu wkroczyli żołnierze sowieccy i go „wyzwolili”. Czy dzień pamięci o setkach tysięcy ofiar należy łączyć z „bohaterską armią czerwoną” i z państwem, które stworzyło archipelag GUŁag?! – setki auschwitzów, których ślady pozacierano? Sprawiedliwość nakazuje, aby wspomnieniem ofiar i dniem szczególnej modlitwy za nich był transport pierwszych więźniów i początek tego piekła. O to musimy zadbać my, Polacy, bo najlepiej znamy prawdę o Auschwitz i o zbrodniach – tak niemieckich, jak sowieckich.
